मेरो विश्वाश: गजल

गजल

Posted by आशा गुरुङ | Posted on 4:45 AM

मानिस एउटै तर कृत्रिम रुप लाएको देखेँ
झुटको खेतीमा नतमस्तक भई धाएको देखेँ

गरीब दुखी मेरेको मरै के फरक पर्छ र ?
फकाइ फुल्याइ परिश्रमी हातहरु खाएको देखेँ

रुकुम्,रोल्पा उस्तै गरी चिच्याइरहेछन् सहारामा
बिकासका गीत यहाँ अन्धकारमा गाएको देखेँ

गाँस्,बाँस र कपास बिना छटपटिदैँछन् वस्तीहरु
यता बंगला, गाडी बिलासिता झन् छाएको देखेँ

मेहेनती काँधहरुले पाएनन् अटुट साथहरु
इमान्दारिता बेच्दै खोक्रो सम्मान पाएको देखेँ

Comments (4)

B.J. Dummali said on November 8, 2009 at 6:56 AM
	Ashaa jee gajabale dinu bhaechha malai dherai khsui laagyo tapaiko kalam ko taagata,,, keep it up

Aakar said on November 8, 2009 at 7:07 AM
	मानिस एउटै तर कृत्रिम रुप लाएको देखेँ झुटको खेतीमा नतमस्तक भई धाएको देखेँ ! super... :)

Prabesh said on November 8, 2009 at 8:07 AM
	मेहेनती काँधहरुले पाएनन् अटुट साथहरु इमान्दारिता बेच्दै खोक्रो सम्मान पाएको देखेँ ......साँच्चै धेरै नै मिठा छन् यी हरफहरू !!

Eternal said on November 15, 2009 at 11:50 PM
	People create differences in between themselves..becoz they are being more and more materialistic...they think of themselves... You have portrayed the nature very well.. :)