फोटो साभार: अन्नपूर्ण पोष्ट

नयाँ नेपाल बनाउँछु भन्थे हाम्रा नेताहरु
आफ्नै धोती स्याहार्न भ्याउने हो,होइन

घाँटी फुल्ने गरी भाषण गर्छन्
बिचरा!देशको मुहार फेरिएको होइन

संबिधान मात्रै नयाँ नयाँ
नियम कानुन माथिकालाई लाग्ने होइन

हुँदो न खाँदोको आश्वासनसँग
सिद्दान्त छन मिठा,व्यबहारमा लागु हुने हो होइन

बजारमा भाउ बढ्या बढै,छुइ साध्य छैन
अर्थमन्त्री हाम्रो फेरिने हो होइन

गरीब, दुखी जनता मरे मरुन्
तिम्रा ब्यञ्जन घट्ने होइन

सिंगारपटार गर्नु बजेटलाई चारैतिरबाट
कतै झुक्किएर चुहिने त होइन

आफ्नो कुर्सी थमाइ हाल्यौ
अब पीर बाँकी केहीको छैन

नाच्,नचाउ आफ्ना जतिलाई
फेरी यो मौका आउने हो होइन

सकेसम्म घुम्नु स्वदेश्,बिदेश
तिम्रो ढुकुटी रित्तिने होइन

साँचो नेता बनि टोपल्नु
तिम्रो टाउको रत्ती दुख्ने होइन

टेबलमुनि लुकामारी खेल्नु
अख्तियारको आँखा पर्ने हो होइन

मरसिडिजमा उफरखुट्टी लाई यात्रा गर्नु
जनताका पसिनाको मुल्य तोकिने हो होइन

तिम्रै छ दिन, गर्नु जति गर आजै
भोलिको दिनमा तिम्रो भर छैन

तिमी बगिरहेकै छौ निरन्तर-निरन्तर

म किनारमा बसी अबलोकन गरिरहेछु..

कहिले छाल बनि उर्लिन्छ्यौ त

कहिले शान्त भैइ छल्किरहन्छ्यौ..

यो पसिना छुट्ने गर्मीमा पनि

तिमी मन्द पबन बनि शीतलताको आभास दिन्छ्यौ..

म जति दृष्यावलोकन गरिरन्छु तिमीलाई

तिमी उती नै अनन्त,म पुग्न सक्दिन त्यो बिन्दुसम्म..

मात्र केबल कल्पनामा डुबुल्की मार्दै तिमीसँग झुम्न सक्छु..

ढुङ्गा र किनाराहरुसँग मितेरी गाँस्दै तिमी

क्षितिज पारी कहाँ हो कहाँ बगिरहन्छौ उस्तै गरी..

कति आए होलान् बादल,बर्षा र प्रचन्ड घाम

तर ओत लाग्न जान्दैनौ तिमी ..

शिषिरको तुषारो न ग्रिष्मकालीन याम

खै त फरक खोज्न जान्दैनौ तिमी ..

शायद तिमी अनुभब गरिरहेकी छौ

सागर तिम्रो गन्तब्य बनि तिम्रै पर्खाइमा कुरिरहेको छ..

त्यसैले तिमी कसैसँग केही प्रतिकार नगरी
बिना गुनासो र मागहरु बिना नै

हिडिरहन्छौ यात्रामा आदी देखि अनादी सम्म..

झरना,खोला अनि नदीहरुका संगम भै

बिशाल सागरको गहिराइभित्र समाहित हुने उमंगमा..

म उभ्याउन चाहन्छु आफुलाई आज तिमीसँग

र दाँजिरहेछु आँफैलाई मेरो पृष्‍ठभुमिसँग..

म एउटा मान्छे जो सजीबहरुकै सर्बश्रेष्ठ कोटीमा राखिएको छ..

म बग्न सक्दिन तिमी जस्तै अटुट

म अल्झिन्छु,टुक्रिन्छु र कहिलेकाँही त्यसै अलमलिन्छु..

म बन्न सक्दिन तिमी जस्तो अमुर्त र अजर

म प्रतिकार गर्छु र बाँच्नको निम्ती संघर्ष गरिरहन्छु..

तर तिमी मेरो हिम्मत हुन सक्छौ र प्रेरणाको स्रोत पनि

म हिंड्न सकुँ निरन्तर मेरो लक्ष्यसम्म पुग्न

जसरी तिमी एकनास बगिरहन्छौ सागरको मिलनमा..

म रम्न सकुँ र यो जिबनलाई सार्थक बनाउन सकुँ

तिमी जस्तै निष्पक्ष आदर्श एउटा मानबको रुपमा..

हे दैब! तिमीले मेरो संसार चुँडाइ लग्यौ किन?

अन्धकारमा धकेलि सबैबाट रित्तो बनाइदियौ किन?

सडक पेटी नै मेरो बासस्थान भयो अब..

फ्यालेका बासी,सडेगलेका खाना नै मेरो आहार भयो अब..

ति फोहोरका डुङँरहरुसँग खेल्दैमा मेरो बालपन गए अब..

जाउँ कहा,कसलाई गुहारुँ? आफु नै लुटिँदा खेरी..

बाल अधिकाराको त के कुरा ?

गुलियो नारा र बिदेशीका डलर मात्रै

रित्याउने भाँडो भएपछि..

अब केबल एउटा धौ बाँकी भयो,

यो जिबनरथ लाई अघी बढाउँ म कसरी ?

पुकारीरहेछु एक्लै यहाँ आकाशमा हेर्दै तिमीलाई

चित्कार तिमीले मेरो सुन्यौ कि सुनेनौ ?

तिम्रो यो तारालाई फुलको थुगाँ बनाउछु भन्थ्यौ,

तर आज तिम्रो अनुपास्थितिमा

कोपिलामै रङहिन भएछु..

तिम्रो ममताको आभासले मलाई सधैं पिरोलिरहन्छ..

तिम्रो काखमा अरु झै लडिबुडी खेल्न मन लाग्छ..

मान्छेहरुले मलाई उपहासको पात्र बनाउँदा कहिले,

म टुक्रिन्छु सिसा जस्तै,

अबिरल बग्दछन आँसुका धाराहरु उस्तै..

त्यसैले आइदेउन तिमी मात्र अन्तिम पटक फेरि,

बाँधिदेउन मलाई तिम्रो न्यानो अगाँलो भरि..

म हेर्न चाहन्छु संसार तिम्रो आँखाबाट..

र फक्रिन चाहन्छु म तिम्रै कोमल स्पर्श,माया र प्रेरणाबाट..

म लम्किन चाहन्छु बिजयपथमा तिम्रै हात्तेमालो बाट..

र पूर्ण बनाउन चाहन्छु आँफैलाई त्यो एक्लोपनबाट..

बिन्ती छ! आइदेउन तिमी मेरो छायाँ बनि फेरि,

म प्रतिक्षारत छु तिम्रै लागि सपनामै भएपनि..