बग्दै थिएँ उही लहरमा
खै कहाँबाट आयौ तिमी
मेरो संसारको रुप रेखा बदलिदियो
म आँफै तिमी भित्र बिलिन हुन पुगेछु
थाहै नपाई कति चाँडै मन मुटु चोरी लग्यौ
अब त म जहीँतही तिमी नै देख्छु मात्र तिमी
तिमी नै जिबनको एक मात्र आशा भैदियौ
म भन्नु नै तिमी,त्येसैले त समर्पण भैसकेँ
अझै तिम्रा आँखाहरुमा प्यास्को भाब नमेटिएे जस्तो
तर म तिमी रित्तो चाहँदिन, म सँग भएजति सबै तिमीलाई दिसकेँ
लाग्छ सारा आकाशले हामीलाई हेरेर हाँसिरहेछ
पुरै धर्तीले हामीलाई अगाँलिरहेछ
तिम्रो प्रेममा असीमित समर्पित हुनु
म आँफैमा आशचर्य भैरहेछ
पहाडले साथ देओस या नदेओस
तरहिमालहरु सधैं मुस्कुराइरहनेछ
स्पन्दन गर्न सकुँ यी प्रतेक पलहरुलाई
कामना गर्छु त्यो दुई आत्मा एक भएको क्ष्ण्हरुलाई
स्मरण्मा जोगाइ रहन पाउँ
तिमी मेरो आँखा अगाडि नभएर त के भो
कम्सेकम म सम्झनाको सँगालोहरुसँग मात्र भएपनि त बाँच्न पाउँ
केबल मान्छे मात्र होइन नारी
मानबता पनि गाँसी हेर
फगत क्षणिक शरीर मात्र होइन नारी
आत्मालाई पनि अनुभब गरी हेर
चार भित्ताको मुक दर्शक मात्र होइन नारी
संसारको ढोका खोली हेर
रातको झिलमिल सितारा मात्र होइन नारी
उज्यालो घामको आभास पनि गरी हेर
केबल श्रोता मात्र होइन नारी
उसलाई सुन्ने प्रयास पनि गरी हेर
तिम्रो हेराइमा लिने मात्र होइन नारी
कम्सेकम विश्वाश त गरी हेर
सिकारु मात्र होइन नारी
उसबाट पनि केही सिकी हेर
यात्राको सहयात्री मात्र होइन नारी
उस्को समर्पण पनि सम्झी हेर
सपना अनि कल्पनामा मात्र डुब्ने होइन नारी
एथार्थको डुंगामा त तैरी हेर
प्रतिक्षाको प्रतिक्षार्थी मात्र होइन नारी
सहनशीलताको पाठ पनि सिकी हेर
सिसा मात्र होइन नारी
त्यो भित्रको निस्चलता निस्चिन्त भई हेर
माटोको भाँडो मात्र होइन नारी
ती सुन्दर हातहरुको कला श्रीजना त गरी हेर
एउटा जिनिस मात्र होइन नारी
उभित्रको असिमित गुणहरुलाई पनि नियाली हेर
तिमीसँग मात्र नदाँज नारी
एकपटक प्राकृतिक रचनालाई त फर्केर हेर ।