गजल

Category:

मायाको बगैँचा सुन्दर हुन्छ भनि डुलेकी थिएँ
सुन्दरतामा जीवन बिताउँला भनि झुलेकी थिएँ

नमिल्ने रहेछ खुशी सबैलाई आँखाले देखे जस्तो
प्रेमको प्याला अश्रु धारासगैँ एक्लै घुलेकी थिएँ

हुँदो रहेछ पिरती पनि मुटुको बिझाउने काडाँ
त्यही काडाँलाई फुलमा बदल्छु भनि भुलेकी थिएँ

कसलाई पोखुँ,आफ्नै मान्छे पराइ भईदिएपछी
तरगँ,उमगँ बाडौँला भनि मनभित्र तुलेकी थिएँ

छैन उत्सव कहीँ,कतै मिलनका घडीहरुमा पनि
आत्मा गाँठो पार्दै फुस्रो मुस्कानमा खुलेकी थिएँ

कसमहरु सबै भुलि गए, सपनाहरु सबै उडी गए
बाँकी छैन केही,एक्लोपनलाई आँफैभित्र हुलेकी थिएँ

Comments (0)

Post a Comment