Category:

अपिल बिधुवाको
कहाँ गए मेरो परिचय?मेरो आफ्नै परिभाषाहरु?
अब रहे म निसंकोच बिधुवा मात्र एउटा निसब्ध बिधुवा।
जसले आफ्नो जिबन रथको सहयात्री गुमाएकी छे,
त्यो सँगसगैँ उसको आफ्नो अस्तित्व नै हराएको छ।

अब उ रहिन उसका लागि हिजो जस्तै,
उसका परिभाषाहरुले साथ दिदैनन अब
किनकी उ बिधुवा भैसकेकी छे,
समाजले उसलाई अर्को नाम दिसकेको छ।
त्यसै क्रममा उसका अस्तित्वहरु,
पनि जलेर खरानीमा राख भैसकेका छन।

उ बाचेँकी थीइ अर्कैको नाममा हिजो सम्म पनि
त्यसैले आज र भोली पनि बाचिरहन्छे अर्कै नामको सहारामा।
उसले सास फेरिरहेपनि पलपल मरिरहेकी छे,
फुस्रो मुस्कान छरिदिएपनि
त्यो वास्तबिक खुशी अब कहाँ मिल्छ र उसलाई?
मिलनका कथाहरुले के फरक पार्छ र उसलाई?

कसलाई के मतलब छ र उ के चाहन्छे ?
कसैले देख्दैनन उ आँसुहरुको सागरमा डुबिरहेकी छे,
आफु बाँच्नुको पिडा र निराशाको बादलहरुमा
आफुलाई घेरिरहेकी छे।
चैत्रको त्यो घाम जस्तै उराठ उराठ भैरहेकी छे,
कसैले बुझ्दैनन उ भित्रभित्रै गुम्सिरहेकी छे,
फेरी पनि त्यो यौबन र खोसीएको सौभाग्यसगैँ,
आफलाई पटक पटक छुरा हानी बाँचिरहेकी छे।
एकचिम्टी सिन्दुर र रङीचङी पहिरनकै निम्ति,
उ हरपल तडपिरहन्छे र फेरी आँफैलाई सम्हालिरहन्छे।

तर उ ब्यक्त गर्न सक्दिन,
उ चाहेर पनि आफुलाई उदांग पार्न सक्दिन।
बरु उ बर्षामा भेल आएर बगाइ लगेजस्तो,
निरस बगरहरु बनि बाँचिदिन सक्छे।
आफ्नै जिबनलाई मरुभुमी बनाइ,
आफुलाई त्यही समर्पण गरिदिन सक्छे ।
तर उ कदापि हामी हुर्किरहेको समाज र संस्कार बिरुद्द
हाम्रो धर्म अनि मुल्य र मान्यताहरु बिरुद्द जान सक्दिन

जसले उसको पुरै जिबन र चाहनाहरुलाई,
सिक्री झै बाँधिरहेको छ।
जहाँ परिवर्तनको सख्त जरुरी छ,
जहाँ नारी र पुरुषको बिचमा गहिरो खाडल छ।
जुन पुरिनुपर्छ र पुरिदिनुपर्छ।
भिन्नताको त्यो अग्लो पर्खाल भत्काइनुपर्छ,
असमानताका तगारोहरु भचाइँनुपर्छ,
र समान ब्यबहार गरिनुपर्छ।

अनि मान्छेहरुको बिचार र हेर्ने दृष्‍टिकोणहरुमा,
फरक ल्याइनुपर्छ र सहर्ष अगाँलिनुपर्छ,
जहाँ बिधुवा पनि एउटा मानब हो,
जो अरुजस्तै स्वतन्त्रतालाई प्रेम गर्छे,
र अरुजस्तै भएर स्वतन्त्र रुपले बाँच्न चाहन्छे।

अन्धो रितिरिवाजहरुसँग उ बाँधिरहन हुँदैन,
र आफुलाई जिउदै मारिरहन हुँदैन।
अन्धकारलाई स्विकारी एकपल्टको मानब जिबनलाई,
फक्रन छोडि फेरी अन्धकारमै डोरयाउनु हुँदैन।

उसलाई पनि तिमी जस्तै हाँस्न र बाँच्न देउ,
बिना संकोच, बिना प्रश्न र लान्छनाहरु बिना
उसलाई पनि तिमी जस्तै हिंड्न र बोल्न देउ।
तब हेर त्यो स्वतन्त्रताको आकाशमा
अबला बिधुवा पनि चरी जस्तै उड्न सक्छे,
मरुभुमी जिबनलाई फेरी एकपटक सास दीई
आशाहरुको धरातलमा इन्द्रेणीका रङ्हरु फलाउन र फुलाउन सक्छे।

थाहा छ उसलाई आफ्नो सिमाना
र चरी हुनुको अर्थ पनि।
यसैगरी "बिधुवा" को उपनाम बिना नै
आफ्नै साधारण भेषमा बिधुवाले पनि,
आफ्नो अस्तित्व कायम राख्न सक्छे।

Comment (1)

निकै मार्मिक र शसक्त भाब रहेको छ Asha Ji .

सत्य कुरा हो
"आ फ्नै साधारण भेषमा बिधुवाले पनि,
आफ्नो अस्तित्व कायम राख्न सक्छे। "


सामाजिक संरचनाको परिवर्तन संगै अब मनीसको उनिहरु प्रति हेर्ने दृश्ट्रीकोण र व्यहबार परिवर्तन हुनु नितान्त रहेकोछ |

Post a Comment